<Welkom bij huwelijksbemiddelingsbureau> Is echt trouwen mogelijk? [11]

Mijn moeder was teleurgesteld, want ze dacht dat het tot een huwelijk zou leiden.

Mijn zus en zwager, die de relatie van mijn broer vierden met een beetje te veel zelfverzekerdheid, voelden zich ongemakkelijk en boden hun condoleances aan.

Ze vond het niet leuk dat mijn broer met zo'n mentaal onstabiele persoon uitging.

Het was zo erg dat zelfs mijn vader, die zich nooit met mijn relaties bemoeide, mijn blikken leek te vermijden.

“Jullie denken allemaal iets verkeerd, want ik was niet zo verliefd op die kerel als dat ik geschokt zou zijn.

Natuurlijk vond ik hem leuk. Hij behandelde me als een prinses omdat hij mij leuk vond.

Ah, ik dacht dat ik een goede kans had om het met hem te proberen, maar nu is het mislukt.”

Ik was niet verdrietig, maar ik vond het belachelijk en vervelend.

Nee, ik was woedend.

Meer dan een half jaar later vertelde degene die de blind date had geregeld mij de waarheid over wat er gebeurd was,

Zoals verwacht bleek dat de horoscoop (saju) niet gunstig was, en dat was de reden voor de situatie.

Hij zei dat hij het mij niet meteen had verteld omdat hij bang was dat ik er te veel last van zou krijgen.

Ik vond het zo belachelijk dat ik erom moest lachen.

Laten we zeggen dat mijn voorouders mij hebben geholpen. Wat als ik langer met hem had omgegaan en mijn gevoelens dieper waren geworden en dan deze situatie had meegemaakt?

Zelfs als je wordt voorgesteld door een betrouwbare kennis, kom je zulke onzinnige mensen tegen.

“Dus daarom bent u hier gekomen.”

“Ja, ik dacht dat het geen slecht idee zou zijn om een introductie te krijgen bij een betrouwbare partij.”

De vrouw met het lange, rechte haar die tegenover mij zat aan een kleine tafel en naar mijn verhaal luisterde, zuchtte zachtjes.

“Je hebt echt veel meegemaakt.”

Waarom bent u pas nu gekomen?

Een huwelijksinformatiebureau. Ook wel een huwelijksbemiddelingsbureau genoemd. Een onbekende wereld waar veel mensen nog steeds nieuwsgierig naar zijn.

Hoewel er duidelijk veel vraag naar is, is het moeilijk om duidelijke recensies te vinden over deze markt. Tegenwoordig hebben ze het ook moeilijk.

Dit komt omdat er steeds meer jonge mensen zijn die ervoor kiezen om hun leven als alleenstaande te leiden en te genieten in plaats van te trouwen en een partner te zoeken.

Toch willen veel mensen de deuren van deze bureaus openen om een partner te vinden, maar ze aarzelen om een beslissing te nemen.

Ze voelen zich misschien vernederd omdat ze geld moeten betalen om iemand te ontmoeten,

en misschien vinden ze het ongemakkelijk dat het de natuurlijke manier waarop mensen elkaar ontmoeten tegenwerkt.

Eerlijk gezegd is het grootste probleem dat je je trots gekrenkt voelt.

De winter, waarin ik dacht dat ik in de dertig plus zou stoppen met alleenstaand zijn.

Na een absurde breuk was het meest spijtige dat mijn cellen voor romantiek eindelijk wakker waren geworden en ik weer alleenstaand was.

In plaats van mijn kennissen lastig te vallen met smeekbeden om een geschikte persoon te introduceren en ongemakkelijke situaties te creëren,

dacht ik dat het misschien geen slecht idee zou zijn om gewoon een formele introductie te krijgen van een betrouwbare partij.

Maar waar moest ik heen?

Er bleken meer huwelijksinformatiebureaus te zijn in Korea dan ik dacht.

Van grote bureaus die overal reclame maken tot kleine bureaus.

Ik heb gezocht naar ‘recensies van huwelijksbemiddelingsbureaus’ om te ontdekken waar ik naartoe moest, want ik had gedacht dat anderen het ook wel zouden hebben gedaan.

Voor vrouwen is leeftijd het belangrijkste, en voor mannen zijn carrière en geld het belangrijkst. Het is geen slecht idee om er vroeg bij te zijn.

Ik raad het niet aan als je er niet klaar voor bent om je mentale weerbaarheid te testen.

Als je een goed beeld van jezelf hebt, dan is het prima.

Gooi dat geld liever in een hobbyclub.

De aanbevelingen en afkeuringen waren fiftyfifty en de meeste teksten waren gewoon advertenties, dus het was moeilijk om objectieve recensies te vinden.

Maar ik kwam tot de conclusie dat het belangrijk is om een bureau te kiezen met veel leden, zodat je een gemiddelde groep mensen kunt ontmoeten.

Ik heb de grote bureaus geschrapt die populair zijn bij 20- en 30-jarigen. Ik wilde niet dat ik er gekwetst uit zou komen.

Ik heb een afspraak gemaakt bij een groot bureau waar voornamelijk 30- tot 40-jarigen lid zijn en dat er interessant uitzag.

Toen ik het kantoor binnenkwam, controleerde een medewerker in uniform mijn naam en leidde mij naar een klein spreekkamer.

“Wacht even.”

Ik betastte de warme mok die voor me stond en keek rond in de spreekkamer. Het was schoon, rustig en gewoon.

Terwijl ik nadacht over hoe ik geen slachtoffer zou worden van manipulatie en een redelijke prijs zou kunnen betalen voor het lidmaatschap,

kwam een vriendelijke adviseur de kamer binnen. Het was een aardige vrouw met een mooie lach.

“Hoe bent u hier terechtgekomen?”

Zij was het meest benieuwd naar mijn motivatie om lid te worden en waarom ik dit bureau had gekozen.

Ik wilde het verhaal niet te lang maken, dus ik heb mijn vreselijke liefdesverhalen kort samengevat en verteld aan de adviseur.

De adviseur luisterde alsof het het verhaal van haar eigen zus was en reageerde met instemming en begrip.

Het leek erop dat hun rol was om een band te creëren en het gevoel te geven dat je je hart kon luchten bij een soort van vertrouwensfiguur.

De woorden “Je had gewoon pech” maakten indruk op me.

Het feit dat ik tot nu toe geen goede relaties had gehad en dat ik altijd weer tegen onzinnige mensen aanliep, was gewoon pech.

Het was niet omdat ik iets verkeerd had gedaan of omdat ik een slecht persoon was, maar gewoon omdat ik ongelukkig was.

Ik was niet gekomen om te beslissen of ik lid wilde worden.

Ik had al een beslissing genomen en was in de fase waarin ik verschillende diensten vergeleek, toen de adviseur serieuzer werd.

“Waarom bent u pas nu gekomen? Het zou beter zijn geweest als u eerder was gekomen.”

Ik moest lachen om haar woorden, maar eigenlijk was ik op mijn 27e of 28e al eens lid geweest van een huwelijksbemiddelingsbureau.

Ik had geruchten gehoord dat een lijst met vrouwelijke studenten van een meisjesschool was verkocht aan huwelijksinformatiebureaus, maar ik was toch verrast toen ik erover werd benaderd.

Het aanbod was behoorlijk aantrekkelijk, dus ik heb het met mijn moeder overlegd en ben lid geworden, maar het bleek een oplichterij te zijn.

Het bureau had de afgesproken introducties niet volledig uitgevoerd en het contact werd verbroken. Uiteindelijk namen ze de telefoon niet meer op.

Achteraf gezien denk ik dat de mensen die ik ontmoette geen echte leden waren, maar gewoon studenten die als bijbaantje werkten.

Ik heb een bittere ervaring opgedaan en beloofd nooit meer slachtoffer te worden van een dergelijke oplichterij.

Dus haar woorden dat ik eerder had moeten komen, waren onjuist.

Het aanmeldingsformulier vereist geen bijzondere informatie, maar bestaat uit basisgegevens over jezelf, aangevuld met economische gegevens.

Ik moest aangeven wat mijn huidige vermogen ongeveer was en of mijn ouders voorzien waren voor hun oude dag.

Daarna volgde er een gesprek over het type man dat ik zocht.

Geen religie. Dichtbij wonend en een leeftijdsverschil van maximaal 6 jaar.

Ik gaf aan dat ik het fijner zou vinden als hij een normale baan had dan zelfstandig ondernemer of freelancer te zijn.

De adviseur reageerde enthousiast en blij.

De meeste vrouwen van eind dertig tot veertig stellen te hoge eisen, waardoor het moeilijk is om een geschikte match te vinden,

maar iemand als ik, met normale eisen op alle gebieden, is heel gemakkelijk te matchen.

Met andere woorden, ik had realistische verwachtingen.

Wat ik leuk vond aan dit bureau, was dat niemand anders dan de adviseur de foto's te zien kreeg.

Ik had al vaker slechte ervaringen gehad waarbij ik een vooroordeel kreeg over de persoon die ik zou ontmoeten door eerst naar foto's te kijken, dus

ik wilde het liefst op een echte blinde date kennismaken en dan pas zijn gezicht zien.

Na veel overweging koos ik voor het ‘aantal introducties’-abonnement.

Ik tekende de overeenkomst en ontving de bankafschrift die mij sterk zou motiveren om naar mijn werk te gaan.

Na het indienen van een bewijs van dienstverband en een diploma, zou het controleteam kijken of er geen problemen waren en

zouden ze beginnen met het zoeken naar een geschikte partner.

De dobbelsteen was geworpen. Wie zou ik ontmoeten? Zou ik er iemand tussen vinden die bij me paste?

Ik voelde een mengeling van opwinding en zenuwen.