<Welkom bij het huwelijksbemiddelingsbureau> Is echt trouwen mogelijk? [22]

Matcha Latte

Iedereen heeft een andere snelheid van verliefd worden.

Sommige mensen vatten vlam en doven snel weer uit,

anderen worden langzaam verliefd en blijven lang warm.

Liefde is iets wat je voelt met je hart, niet met je hoofd, dus de snelheid ervan kun je niet forceren.

Het is niet onmogelijk, maar het vereist enorme offers en geduld van één persoon.

Hij en ik hadden een vergelijkbare snelheid van verliefd worden.

Net alsof we naast elkaar lopen, niet buiten adem, maar ook niet saai.

We stuurden elkaar regelmatig berichtjes, van 's ochtends vroeg tot vlak voor het slapengaan, en af en toe belden we.

In dat proces konden we elkaar beter leren kennen en ‘Hé, jij ook? Ik ook!’ Het klopte gewoon, dus we waren zo blij.

Als ik overwerkt was en laat klaar was met werken, bracht hij me met de auto naar huis,

en in het weekend aten we samen brunch in een café in de buurt.

Zo ontmoetten we elkaar vijf keer, raakten we steeds meer aan elkaar gewend en groeide onze sympathie.

Op zijn voorstel om dit weekend ergens verder weg naartoe te gaan, besloten we naar Jebu-do te gaan.

Hij had niet vaak een auto en zelfs tijdens onze ‘썸’ (ssom - flirterige relatie) hadden we bijna nooit samen in een auto gezeten,

dus ik was eigenlijk meer gespannen dan opgewonden.

Maar ik wilde niet dat hij merkte dat ik nerveus was.

We vertrokken vroeg in de ochtend en hij had alvast een thermosfles met warme thee klaargezet voor mij.

Wat attent van hem. Plus één voor zijn goede manieren.

Niet lang na vertrek was het bewolkt en zonnig, dus het zonlicht was behoorlijk fel.

Natuurlijk had ik geen zonnebril meegenomen, en het is ook ongemakkelijk om in iemands auto zomaar de zonneklep te gebruiken,

dus ik vroeg het ook niet. Ik dacht alleen maar: ‘Wat een fel zonlicht.’ Toen zei hij, terwijl hij reed: ‘Even wachten, schijnt u in de ogen?’

en schoof de zonneklep aan de passagierskant naar beneden om het zonlicht te blokkeren.

Mijn hart zakte naar mijn keel. Nog eens plus één voor zijn goede manieren.

Toen we in Jebu-do aankwamen, hing er een sterke zilte geur in de lucht.

We liepen even langs de kust, aten noedels en gingen naar een café in de buurt.

Hij bestelde kamillethee en ik bestelde matcha latte, en even later kregen we onze drankjes. Maar…

In plaats van een lichte groene thee latte, stond er een donkergroene drank, bijna als algen uit de hel, in mijn mok.

Ik schrok ervan, maar gelukkig smaakte het goed.

We zaten op het terras met uitzicht op zee en bleven praten.

Na een tijdje stond hij op en verdween, om even later terug te komen met een servet.

‘Er zat iets op uw mond.’

‘Oh, wat zat er dan?’

Ik veegde met een lach mijn mond af met het servet, en toen zag ik het, oh nee, het servet was helemaal groen.

Het was niet zozeer een vlek als wel een laag die erop zat, hoe kon ik dat niet zien?

Die dikke, geconcentreerde matcha latte zat de hele tijd op mijn mond.

Hij heeft waarschijnlijk gezien hoe ik het steeds met mijn tong probeerde weg te likken, of met het servet, en toen kon hij het niet meer aanzien.

Schaamte overviel me. Ik voelde me zo belachelijk.

O… wat een ramp.

Heb ik de hele tijd zo rondgelopen met die groene smurrie op mijn mond? Geen wit schuim, maar groene smurrie?

Waarom moest ik van al die menu’s nou net matcha latte kiezen?

‘Zullen we gaan?’

Het was pas 3 uur 's middags, maar om al te vertrekken…

Was dit het einde van onze ‘썸’?

Tijdens de anderhalf uur durende autorit terug naar Seoul zat ik alleen maar te piekeren en werd ik een beetje somber.

Of hij die sfeer voelde, weet ik niet.

‘Ik ben wel wat eerder vertrokken, voor het geval er files zouden zijn, maar het is toch jammer om zo afscheid te nemen.’

‘Ik ga naar Hongdae, wilt u mee?’

Ik dacht dat hij me naar huis zou brengen omdat ik hem zo afstoot vond, maar toen ik hoorde dat we langer samen zouden zijn werd ik weer blij.

Ah, ik ben echt verliefd op hem.

Tijdens onze tweede date in het café werd ik er zeker van dat ik hem niet wilde verliezen.

Ik moet hem voor me winnen.