Maandagavond 7 uur

De contacten van de matchingsmanager, die me alleen getrouwd kon zien, kwamen regelmatig, zij het niet vaak.

Het leek me niet zozeer vanwege de bonus, maar eerder uit oprechte intentie.

Ik was op zoek naar het juiste moment om te zeggen dat hij die wedijver moest opgeven.

Maar na lange tijd stuurde hij me een profiel, met de woorden dat hij me een aardige man wilde voorstellen.

Hij woonde niet ver weg, was langer dan ik en het leeftijdsverschil was slechts 2 jaar.

Ik was niet echt optimistisch, aangezien ik door mannen vaak werd afgewezen vanwege het kleine leeftijdsverschil,

dus ik antwoordde zonder veel hoop: "Als de ander akkoord gaat, dan zal ik hem ontmoeten."

Maar de ander ging akkoord, en hij vroeg me wanneer ik tijd had. Verbazingwekkend?

"Kunt u controleren of u maandagavond tijd heeft?"

Ik had geen zin om tot het weekend te wachten, en ik dacht dat het het beste was om aan het begin van de week een afspraak te maken en het af te sluiten.

Dus werd er een afspraak gemaakt voor maandagavond om 7 uur in een café in de buurt van Hongdae.

De zomer naderde en de vroege hitte hield aan, maar toen begon het te regenen en voelde ik zelfs een lichte koelte.

Ik ging na het werk naar de afspraaklocatie, na mijn make-up zorgvuldig te hebben gedaan, en ik nam de metro.

Ik kwam 15 minuten te vroeg aan en opende de deur van het café. Ik schrok toen ik zag dat er slechts één klant was.

In deze stilte kon de barmedewerker alle gesprekken horen, en ik voelde me ongemakkelijk.

Ik keek naar de binnenkant om te beslissen waar ik moest gaan zitten en zocht een plaatsje aan een tafel in de hoek.

En meteen kreeg ik een sms-bericht.

"Hallo! Dit is OOO, we gaan elkaar zo ontmoeten. Het café is echt rustig.

Als u aankomt, zult u zien dat ik de enige ben, dus u zult me gemakkelijk vinden. Neem uw tijd!"

Hé, hij is er al? Dan...

"Eh, ik ben net binnengekomen, en ik denk dat ik weet wie je bent."

Ik haastte me om te antwoorden en pakte mijn tas. Ik liep naar de man die aan het raam zat.

"Hallo."

We gaven elkaar onze namen en begroetten elkaar.

De eerste indruk die ik kreeg van hem in die korte tijd was dat hij echt grote ogen had, netjes en opgeruimd.

Het dragen van een mondkapje was verplicht, dus we moesten allebei ons mondkapje afdoen nadat we onze drankjes hadden besteld,

zodat we elkaars gezicht konden zien.

Eerlijk gezegd heeft het mondkapje me de belangrijkheid van de onderkant van het gezicht laten zien die ik eerder niet kende.

Ik wist niet dat er zoveel mensen met mooie ogen waren in Korea.

Daarom gebeurde het vaak dat ik verbaasd of teleurgesteld was toen ik het mondkapje afdeed.

Ah, hij ziet er goed uit en hij is jonger dan hij eruitziet.

Onbewust glimlachte ik. Het was zo lang geleden dat ik iemand ontmoette van wie ik de eerste indruk goed vond!

Hij stelde geen onbeleefde of rare vragen, maar hoe meer we praatten, hoe leuker ik het vond.

We praatten over sporten die we beoefenden, interesses die we hadden in onze vrije tijd, reizen die we hadden gemaakt.

Verhalen over het werk, favoriete gerechten.

We hadden vergelijkbare hobby's en voorkeuren, en ik moet zeggen dat we op dezelfde golflengte zaten.

Tijdens het gesprek over verschillende onderwerpen, zou ik misschien niet eens hebben gemerkt hoe lang de tijd was als hij me niet had gevraagd of ik honger had.

Het moest juist dan zijn dat ik ineens trek kreeg.

Uiteindelijk hebben we niet gegeten, maar we spraken af om elkaar weer te zien. Na een gesprek van meer dan 2,5 uur gingen we uit elkaar.

Ik was zo opgewonden dat ik op weg naar huis een berichtje naar mijn vriend stuurde.

"Ik ben vanavond op een date geweest en ik vind de persoon leuk! We hebben dezelfde smaak en ik heb een goed gevoel bij hem."

"Oh, echt?"

"Ik heb hem om 7 uur ontmoet en we hebben tot nu toe gepraat."

"Het is zo moeilijk om iemand te vinden die je leuk vindt!! Je hebt een goed gevoel bij hem!!"

"Hij vroeg of hij me mocht toevoegen op KakaoTalk, en ik zei ja. Hij lijkt in ieder geval geïnteresseerd.

Hij is zo aardig en kalm. Ik vind hem echt leuk. Is het zo dat je moet loslaten om te krijgen?

Ik verwachtte helemaal niets. Ik dacht dat we een uur lang koffie zouden drinken."

"Ja, ik denk het ook."

"Ik denk dat ik een beetje verliefd ben geworden. Het is altijd goed om een beetje verliefd te zijn."

"Ja, dat is het leven. Ik hoop dat hij een goede man is!!"

Ik was zo blij dat hij me een berichtje stuurde om te vragen of ik goed thuis was gekomen, maar ik kalmeerde mezelf.

Het zou een beleefdheidsbericht kunnen zijn. Dat was al zo vaak gebeurd.

De volgende ochtend stuurde hij me een berichtje op weg naar zijn werk en vroeg of we elkaar nog eens wilden ontmoeten.

Ook tijdens de lunchpauze en na het werk vergat hij nooit om even te vragen hoe het met me ging.

Eindelijk was de perfecte "썸" begonnen.