<Evlilik Danışmanlık Şirketine Hoş Geldiniz> Gerçekten Evlilik Mümkün mü? [3]

Arkadaşların Evlilik Davetiyeleri

Bekarlık yıllarının uzaması mı? Sandığınızdan daha kolay.

Çalışırken arada bir tanışma toplantılarına gider, başarısız olunca her türlü hobiyle zaman geçirirdim.

Diyet yapar, tarzımı değiştirirdim. Böylece yılda iki-üç kez boşuna çabalayınca, doğum günü pastamın üzerindeki mum sayısının artması an meselesiydi.

“Çocuklar, tarihi belirledim.”

Yılbaşı öncesi, Aralık ayında kış mevsimiydi.

Hatta flört ettiğini bile bilmediğim arkadaşım, birdenbire evlilik tarihini belirlediğini açıkladı.

Çok şaşırdım ki, acaba hamile mi diye bile sordum.

100 gün sonra evlenme teklifi aldığını söyledi.

“E? Benim de davetiyem çıktı.”

“Gerçekten mi? Ben de önümüzdeki yıl tarih belirledim.”

29 yaşındaydık. Sanki anlaşmış gibi arkadaşlarım birkaç aylık aralıklarla peş peşe evlendiler.

Şimdi 8 kişiden sadece ben dahil 3 kişiyiz.

Ben de otuz yaşına geldiğimde evlenirim herhalde.

Belirsizdi ama hiç şüphe duymadan, olması gerektiği gibi düşündüm.

Herkesin yaptığı şeyi yapmadığım için duyduğum endişe, telaş, baskı.

Ancak bu duyguları hissettiğimi bile başkalarına göstermek istemedim.

Her şeyin bir çifti varmış. Bu sözü çok sevmedim.

Benimki İstanbul'da mı, yurtdışında mı, doğmuş mu?

Sokakta yürürken geçen çiftleri görünce, bu insanların da hepsinin bir çifti varken neden benim çiftim yok diye haksızlık hissettim.

Ben evlilik karşıtı değilim. Hayatımı şık bir şekilde tek başıma yaşama gibi bir arzum yoktu.

Sevdiğim biriyle tanışıp aşık olmak, evlenmek ve sevimli çocuk sahibi olmak istedim.

Üniversiteye gidince zayıflanır gibi, yaşlandıkça doğal olarak evlenileceği inancı yanlıştı.

Üstelik arkadaşımın buketini yakalayamayacağım.

Orası, peşinden evlilik töreni düzenleyecek başka bir arkadaşımın payına kaldı.

Çevremdeki kırk yaşını geçmiş bekar kadınlar, içki içtiklerinde yalnız oldukları için ağlıyorlardı

Ertesi gün ise sanki hiç olmamış gibi günlük hayatlarına devam ediyorlardı. Acemice tesellilerden ziyade, birbirlerine gerektiği kadar kayıtsız kalıyorlardı.

Evlenen arkadaşlarım, bana da yakında iyi biri çıkacağını söylediler.

Bir seferde dört tane evlilik davetiyesi aldığım o kış gecesi, çok ağladım.

Ne zamana kadar böyle çaresiz kalabilirim? Nerede eksiğim? Sadece henüz kısmetimi bulamamışım.

En azından tanıştırılınca mahcup olmayacak kadar iyi olduğuma emindim.

Bu yüzden umursamıyormuş gibi yaptığım rolü bıraktım ve çevremdekilerden aktif olarak tanıştırılmak için rica ettim.

Güzel biri varsa tanıştırın lütfen diye.

Tepkiler iyiydi. Bir aracı ya da birkaç aracıyla da olsa tanışma toplantıları düzenlemeleri için herkes çabaladı.