İdealiniz nasıl biri?

Erkek ve kadın bir araya geldiğinde en çok sorulan soru 'ideal' değil mi?

Benim için bu soru çok zordu.

İdealim sürekli değiştiği için, en başta benden uzun ve düzgün birileri istediğimi düşünüyordum.

Uzun ve düzgün birileri buldum.

Üçüncü filmimize giderken film başlamadan önce ünlü bir hava yolu şirketi reklamı çıktı.

Sessizce ekrana bakan o, alçak sesle mırıldandı.

"Ben ömrüm boyunca böyle bir birinci sınıfı asla kullanamam."

Bir an kulaklarımı kontrol ettim.

Genellikle 'kullanmak harika olurdu' veya 'bir gün kullanmalıyım' düşünmez mi?

Öyle olduğunu düşündüm ama her şeyde olumsuz olduğunu anlamak o kadar uzun sürmedi.

"Ben asla böyle bir şey alamam."

"Sanırım bunu bir sonraki hayatta yaparım."

Bir kere kulağınıza çalındı mı, sürekli rahatsız ediyor.

Duygusal olarak kolay etkilendiğimi biliyordum, yanında olumsuz birileri olunca ben de mutsuz oluyordum, pozitif birileri olunca da onunla birlikte mutlu oluyordum.

Resmi olarak çıkmayı kabul ettiği teklifini geri çevirdim ve idealimi düzelttim.

Uzun, düzgün ve pozitif birileri olmasını isterim diye.

Geç sonbahardı sanırım… Üç dört yaş büyük inşaat firması çalışanıyla tanıştırıldım.

Yakışıklı değildi ama sıradan biriydi, boyu da epey uzun ve düzgün biriydi, konuşurken çok gülüyordu.

Keyifli vakit geçirdik ve o da bana ilgi duyuyor gibiydi, randevuyu istedi.

Problem dışarı çıkıp üstümüzü giydiğimizde çıktı.

Böyle bir rengin var olduğuna inanmamıştım, ama o bir nane yeşili eşofman üstüydü.

Şok edici nane yeşili eşofman üstü, eve dönerken aklımı başımdan aldı.

"Dün randevun nasıldı?"

"İyiydi. Görünüşü de iyi, kişiliği de normaldi. Ama…"

"Neden? Neden?"

"Hıı… Nane yeşili eşofman üstü giymişti."

"Nane yeşili eşofman üstü mü? Erkekler de böyle renkler giyer mi?"

"Bilmiyorum, ben de ilk kez gördüm."

İş arkadaşlarımın genel tepkisi, erkeklerin genellikle kıyafet seçmekte kötü olduğu ve biraz tavsiye ile değişebileceğiydi, bu yüzden bunun bir sorun olmayacağını söylediler.

Ama o adam ikinci ve üçüncü görüşmede de aynı nane yeşili eşofman üstünü giyerek geldi.

Bu, duyduğumuz moda teröristlerinden biri mi?

Herkes çok önemsediğimi söyledi ve beni aşırı hassas olmakla suçladı.

"Çekiliş yapmamış bir piyango bileti bilmiyor musun? O kadar önemsiz bir şey için neden reddedesin?" dediler.

Kendimi sakinleştirmeye çalıştım.

Dördüncü buluşmamız.

Benim çalıştığım şirketin yakınına gelmişti, tesadüfen işte olan arkadaşlarım bunu görmüşler.

"O kadar çok kıyafet konuşuyordun ki abartıyordun sandım ama gerçekten görünce şaşırdım."

"Vay be~ ne olursa olsun, beğendiği bir kıza buluşmaya giderken böyle mi giyilir? Çok kötü!"

Onların tepkileriyle rahatladım.

Evet, benimle bir sorun yokmuş.

Uzun, düzgün ve pozitif birileri olsun, ama sıradan giysiler giysin.

İlişkilerimi bu şekilde sürdürdükçe idealim yükseldi.

Sigara içenlerden hoşlanmıyorum dedim, o da içkiyi aşırı derecede içiyor.

İçki içmeyen ve sigara içmeyen birileri olsun dedim, o da iş dışında başka bir şey bilmiyor.

Biraz hobi olan birileri olsun dedim, o da 'yaşamaya geldik' diye yolo'cu çıktı.

Karnım tok olduğu için yemek yemeyeceğim dedim, "Pasta yiyelim diye korkmuştum, nefret ederim." diyerek ortadan kaybolan adam.

Sürekli mesaj atıyor veya günde bir kez "Günaydın, bugün de mücadeleye devam et." mesajı atıyor.

İnsanlar neden orta yolu bulamıyor?

"Yahu, en zor bulunan şey sıradan bir insandır. Bilmiyor muydun?"

En yakın arkadaşım, randevu maceralarımın anlattıkça bana ciddi ciddi söyledi.

"Kesin bir çizgi çiz. Böyle diye istemiyorum, öyle diye istemiyorum derken asla sonu gelmez."

Böylece belirlediğim son çizgi 'benden uzun, pozitif ve iyi iletişim kurabilen birileri' oldu.