Tek Başıma Yaşamak İçin Gelecek Planı Yapmak

“Ya, uyandığımda evli olmayı isterdim.”

Bir kafede, yan masada oturan 30'lu yaşların başındaki 4 kadın sohbet ediyordu ve söyledikleri kulağıma çalındı.

“Evet, evet. Yarın uyandığımda yanımda bir koca olmasını ne kadar isterdim?”

“Artık tanışma toplantılarına gitmekten sıkıldım. Giyinip hazırlanmak da çok sıkıcı.”

“Hazırlık yaparken randevuyu iptal etmeyi düşünürüm hep.”

“Evet, evet.”

Gizlice kulak misafiri olan ben, sırıttım. Herkesin düşüncesi aynıymış.

Benimle hiçbir ilgisi olmayan yabancıların aynı duyguları yaşaması ilginçti.

Gerçekçi olmasa da, ben de bazen şimdiki zamanın Joseon Hanedanlığı zamanı olmasını dilerdim.

O zaman düşünmem gerekmezdi ve evde ayarlanan bir evlilikle sıradan bir hayat yaşardım.

Daha önce burcumu yorumlayan kişi, “Sen Joseon Hanedanlığı'nda doğmuş olsaydın, erkek kılığına girer, kılıç takar ve sokaklarda dolaşirdin.

Bu çağda doğduğun için şanslısın!” demişti.

Tek başıma kanola çiçeklerini görmek için gezmeye gittim ve kiraz çiçeklerini izleyerek kasıtlı olarak çok hareket ettim.

Üzüntünün tüm vücudumu ele geçirmesini istemiyordum.

Dağlara tırmanmaya başladım ve her türlü patika yolu bulup yürümek için can atıyordum.

Çok kitap okuyor, çok film izliyordum ve yeni hobiler edinmek için de kendimi kaptırmıştım.

Ve en önemlisi, finansal yönetim öğrenmeye başladım.

Bu şirketten ne kadar süre çalışabileceğimi ciddi şekilde düşünmeye başladım ve

Finansal yönetimi nasıl yapacağımı araştırdım.

Bir şekilde olur diye düşünerek daha fazla erteleyemeyeceğim bir konuydu.

Bağımsız yaşayacağım mı, yaşlı ebeveynlerimi yanımda mı tutacağım? Yılda bir seyahat etmek de güzel olurdu.

Ebeveynlerim öldükten sonra yaşlı bakımevine yerleşmeli miyim?

Tek başıma yaşamak için gelecek planı yapmaya başladım.