Kadınlar baharı sever

Evlilik danışmanlığı hizmeti kullanırken en zorlandığım şey

Karşı tarafın gerçekten bana ilgi duyduğunu ve kaybetmek istemediğini mi yoksa

Yaşlı olduğumu ve bu kadar yeterince iyi olduğumu ve evlenmek için uygun olduğunu mu düşündüğünü ayırt etmek zordu.

Görünüş olsun, ekonomik güç olsun, eğitim olsun.

Net bir talebi olan insanlar, evlilik kararını da basit ve net bir şekilde verdi.

Benim için bu anlaşma olmadı ve evlilik, gerçekten sevdiğim biriyle aşk yaşamak gibi bir hayali asla bırakmadığım için tüm bu süreç daha da zor oldu diye düşünüyorum.

Zaman geçti ve anlaşma yaptığım bir yıl geçti. Eşleştirme yöneticisi, artık kendi açısından haksızlık olduğunu söyleyerek

Evlendiğinizde, yani davetiye gönderdiğinizde, evlilik ücretini alma şartıyla tanıtımlarıma devam etmek istediğini söyledi.

Kaybedecek bir şeyim olmadığı için bu teklifi kabul ettim.

Ben de, Evlilik Öncesi, Evlilik Sonrası, Aşk Transferi, Yalnız Cehennem vb. TV'de her türlü aşk programı vardı.

İnsanlar vekaleten tatmin olmak ve hayal kurmak için can atıyor ve empati kuruyorlardı.

Çevremde de bir süre <Evlilik Öncesi 2>nin <Yun Namki Sendromu> yaşandı ve

Neden böyle bir adam çevremde yok diye hayıflanmalar başladı.

Baharın gelmesi güzel ve heyecan vericiydi, ancak birkaç yıl önce biraz melankoliye kapıldım.

Baharı mı seviyorum?

Kadınlar baharı sever, erkekler sonbaharı sever derler ya.

“Neden baharı sevdiğimi düşündüm ve sanırım nedenini anladım.

Bahar yeni bir başlangıç zamanı ama bende özel bir değişiklik yok ve bundan sonra da böyle devam edecekmiş gibi hissediyorum.

‘Ah.. Böylece yaşlanıyorum’ diye biraz melankoliye kapılıyorum.”

“Sürekli yeni insanlarla tanışmak iyi olsa da stresli bir şey.

İnsanlar değişse bile durumlar ve konuşmalar benzer olacağından sen de yorulursun.”

Tanıdığım her türlü insanın anlattığı hikaye bir kitaba sığmayacak kadar uzun olduğunu söyleyerek

En yakın arkadaşım, eşini arama yolculuğunda olan beni teselli etti ve cesaretlendirdi.

Ve şimdi gerçekten yazı yazıyorum.

Yavaş yavaş yorulduğum bu dönemde nihayet içimde derinlerde sakladığım ve kabul etmek istemediğim gerçeği kabul ettim.

Ah, artık gerçekten yalnız yaşayacağım.