<ยินดีต้อนรับสู่บริษัทข้อมูลการสมรส> การแต่งงานที่แท้จริงเป็นไปได้หรือไม่? [4]

'ผู้ชายที่คลั่งไคล้' และ 'ผู้หญิงกำแพงสูง'

มีคนบอกว่า ผู้หญิงทุกคนจะมีช่วงเวลาที่ผู้ชายเข้ามาจีบรุมล้อมอย่างหนักอย่างน้อย 2 ครั้งในชีวิต

บางทีช่วงเวลาแรกของฉันอาจจะเป็นตอนนั้นก็ได้มั้ง?

ที่ร้านหนังสือแถว광화문 (Gwanghwamun). ขณะรอรถเมล์. บนรถไฟฟ้าใต้ดินตอนเลิกงาน.

ฉันปฏิเสธผู้ชายที่เริ่มต้นด้วยประโยค “ผมไม่ใช่คนแปลกหน้าหรอกนะครับ” มาหลายคนแล้ว โดยการวิ่งหนีไปเลย

หัวหน้าแผนกเดียวกันในบริษัท พนักงานในแผนกข้างๆ ก็สารภาพรักกับฉันมาแล้วเหมือนกัน

แน่นอนว่าฉันไม่มีความคิดที่จะคบกับใครในที่ทำงานเลย จึงปฏิเสธไปอย่างสุภาพ และพวกเขาทุกคนก็ลาออกไป

วันหนึ่ง ฉันไปงานแต่งงานของเพื่อนร่วมงานเก่าคนหนึ่ง ฉันไม่ได้สนิทกับเธอมากนัก แต่เธอก็ส่งการ์ดเชิญมา ฉันเลยไป

ฉันไปทักทายที่ห้องแต่งตัวเจ้าสาว และกำลังจะไปส่งซองเงินให้เพื่อน แต่ก็หาเพื่อนที่รับซองเงินไม่เจอ

“มีคนรับซองเงินคนอื่นไหมคะ?”

“อ๋อ ถ้าอย่างนั้น รบกวนฝากน้องชายของฉันที่อยู่ข้างนอกหน่อยได้ไหมคะ?”

ฉันมองหาไปมา แล้วถามผู้ชายคนหนึ่ง

“คุณคือน้องชายของเจ้าสาวใช่ไหมคะ?”

“อ่า… ครับ”

“นี่คือซองเงินนะคะ ฝากคุณช่วยรับไปให้หน่อยได้ไหมคะ?”

งานแต่งงานจบลง ฉันกำลังเดินทางกลับบ้าน ก็มีข้อความเข้ามา

“ขอบคุณมากนะครับที่ไปงานแต่งงานของผม”

“ไม่ใช่ว่าคุณจะไปฮันนีมูนเลยเหรอ?”

“มีเวลาว่างนิดหน่อย เลยมาขอบคุณทุกคนที่มาร่วมงาน”

“ขอแสดงความยินดีด้วยนะครับ และขอให้ฮันนีมูนมีความสุข”

“อืม… แต่ว่า…”

“อะไรเหรอ? มีอะไรจะพูดเหรอ?”

“คือ… ผมไม่ค่อยได้พูดแบบนี้หรอกนะ แต่ว่า พี่สนใจจะไปทานข้าวกับน้องชายผมบ้างไหม?”

“น้องชาย?”

“ใช่ครับ คนที่พี่ให้ซองเงินไปเมื่อกี้ไง”

“อ่า… ใช่แล้ว”

“ไอ้น้องนี่มันชอบพี่มากเลยครับ ขอร้องให้ผมขอเบอร์พี่ให้หน่อยจริงๆ ผมไม่กดดันพี่หรอกนะ ไปทานข้าวด้วยกันสักมื้อได้ไหมครับ?”

ฉันตกใจนิดหน่อย แต่ก็ไม่ใช่เรื่องที่น่ารำคาญ ฉันเลยตอบตกลงไปอย่างยิ้มๆ

น้องชายได้รับเบอร์โทรศัพท์จากพี่สาวแล้ว ก็รีบติดต่อมาทันที บอกว่าอยากไปทานข้าวด้วยกันพรุ่งนี้

แล้วเราก็เลยนัดกัน

ก็แค่ทานข้าวเย็นปกติทั่วไป

เขาดูจะประหม่าอยู่หน่อยๆ ขาสั่นๆ แต่ก็ไม่ใช่เรื่องที่แย่

เขาบอกว่าตอนแรกที่เห็นฉัน ฉันเป็นผู้หญิงในอุดมคติของเขาเลย รู้ตัวว่าเสียมารยาท แต่ก็ขอเบอร์พี่สาวมา

เขาสารภาพรักอย่างเขินอายและจริงจัง แม้จะพูดไม่เก่งก็ตาม

บอกว่าถึงแม้จะอายุน้อย แต่ก็อยากแต่งงานและสร้างครอบครัวเร็วๆ นี้ บอกว่าไม่ได้แกล้งจีบเล่นๆ อย่าเข้าใจผิดนะ

ตอนนั้นฉันยังรู้สึกว่าเป็นเรื่องตลกๆ ที่ได้ไปงานแต่งงานแล้วมีผู้ชายเด็กกว่ามาสารภาพรัก ฉันเลยรู้สึกภูมิใจในตัวเองขึ้นมา

“พี่สาว!! พี่ทำอะไรอยู่เหรอ?”

คืนต่อมา เขาส์โทรมาตอนเมา

“คือ… ผมเพิ่งเริ่มงานใหม่ แล้วก็มีเลี้ยงฉลองน่ะครับ ดื่มเหล้าไปนิดหน่อย”

“ดูเหมือนจะเมาจริงๆ นะ ถ้าพรุ่งนี้ต้องไปทำงานแล้ว ก็รีบเข้านอนพักผ่อนซะเถอะ”

“ผมเอารูปพี่ไปอวดเพื่อนๆ บอกว่าเป็นแฟนผมอ่ะ”

“อะไรนะ?”

“ผมเอาโปรไฟล์รูปพี่ไปให้ดูแล้วบอกว่าเป็นแฟนผม เพื่อนๆ บอกว่าพี่สวยกันหมดเลย ใช่ไหมครับ?”

ขนลุกไปหมดเลย

“ฉันว่าไม่เหมาะสมนะ เราแค่ทานข้าวด้วยกันครั้งเดียวเอง ฉันรู้สึกไม่ดีเลย”

ขอโทษครับ ผมพลาดไป ผมจะไม่ทำอีกแล้ว แต่ผมรักพี่จริงๆ นะครับ ถ้าให้แต่งงานตอนนี้ ผมก็แต่งได้เลย”

ฉันไม่รู้จะทำยังไงดีถึงจะทำให้เขาสงบสติอารมณ์และวางสายได้

ฉันเลยบอกให้เขานอนก่อน แล้วค่อยคุยกันใหม่พรุ่งนี้ ใช้เวลาประมาณ 1 ชั่วโมงกว่าจะวางสายได้

ฉันงงไปหมดเลยว่าเกิดอะไรขึ้น

ถึงแม้ว่าจะเกือบเช้าแล้ว ฉันก็รีบส่งข้อความหาเพื่อนที่กำลังฮันนีมูนอยู่ที่ยุโรป

“ขอโทษนะ แต่ช่วยไปจัดการกับน้องชายของเธอนิดนึงได้ไหม”

“โอ๊ย~ ขอโทษด้วยนะ ฉันจะจัดการไอ้เด็กนี่ให้เอง”

ทานข้าวแล้วก็ดื่มชา ทานข้าวแล้วก็ดื่มชา ทานข้าวแล้วก็ดื่มชา บางทีก็แค่ 3 ครั้ง บางทีก็ถึง 5 ครั้ง

ฉันไม่ได้ทำอะไรเป็นพิเศษเลย แต่ผู้ชายก็แสดงความรักออกมาให้ฉันเห็น

อยากจับมือ อยากจูบ

ถามว่าอยากเจอฉันคนเดียวหรือเปล่า ทำไมฉันไม่คิดถึงเขาบ้าง บางทีพวกเขาก็ตำหนิฉัน

ฉันไม่เข้าใจเลยว่าผู้ชายทานข้าวด้วยกันแค่ไม่กี่มื้อ แล้วทำไมถึงพูดเรื่องความรักได้

สุดท้ายแล้ว พวกเขาก็ตัดสินใจจบความสัมพันธ์ด้วยตัวเอง โดยการทำให้ตัวเองกลายเป็นคนผิด และบอกว่า ‘ขอโทษที่บอกรักไม่ได้’

เมื่อสถานการณ์แบบนี้เกิดขึ้นซ้ำๆ ฉันเริ่มสงสัยว่าตัวเองผิดปกติหรือเปล่า

“พี่สาวมีมนต์ขลังอะไรถึงได้ทำให้ผู้ชายมาคลั่งไคล้ขนาดนี้เนี่ย?”

น้องสาวคนสนิทส่ายหัวพูดออกมา มีคนบอกว่าผู้หญิงจะมีช่วงเวลาที่ผู้ชายเข้ามาจีบเยอะๆ นะ ดูเหมือนว่านี่จะเป็นช่วงเวลานั้นของพี่สาวแล้วล่ะ

แต่ฉันกลัวเกินกว่าจะสนุกกับสถานการณ์แบบนั้น ฉันเลยกลายเป็นผู้หญิงกำแพงสูงไป