ชะตาชีวิต

มีคนบอกว่าอัตราการประสบความสำเร็จของการนัดบอดอยู่ที่ 2%

หลังจากอัตราความสำเร็จที่ต่ำเตี้ยเรี่ยดินนั้น มีผลของการสร้างความประทับใจแรกพบ

หมายความว่าความประทับใจแรกที่คนเรารู้สึกได้ภายใน 3 วินาทีแรกนั้นฝังลึกกว่าที่คิด

ถึงแม้จะไม่ได้หล่อสวย แต่การแต่งตัวเรียบร้อย สะอาด และดูดีก็เป็นผลดี

“สวัสดีครับ/ค่ะ” แม้จะเป็นแค่คำทักทายสั้นๆ แต่ภาพลักษณ์ที่ปรากฏในช่วงเวลาสั้นๆ นั้นสำคัญมาก

ผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงหน้าฉันในตอนนี้ก็ให้ความรู้สึกแรกพบที่ไม่เลว

เวลา 2 ปีผ่านไปหลังจากเลิกกับแฟน ฉันยังคงเป็นโสด

งานยุ่ง และมีเรื่องสำคัญมากกว่าความรัก จึงไม่ค่อยรู้สึกเหงา

“ปีนี้น้องอายุเท่าไหร่แล้ว?”

พี่สาวคนสนิทโทรมาถามเรื่องอายุแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย

“ยี่สิบหกค่ะ ทำไมถามอายุคะ?”

“คนรู้จักของพี่ถามว่ามีสาวๆ น่ารักๆ รอบตัวไหม พอดีนึกถึงน้องเลย น้องกับคนรู้จักของพี่อายุเท่ากันนะ

เขาไม่ได้เป็นพนักงานบริษัท แต่ดูเหมือนว่าจะทำงานกับพ่อเขา เป็นธุรกิจครอบครัว รวยนะ”

ฉันไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธ

เพราะว่าหลังจากอายุสามสิบกลางๆ แล้ว หายากมากที่ผู้ชายจะยอมคบกับผู้หญิงที่อายุเท่ากันหรือเด็กกว่า

ความประทับใจแรกพบของเขาที่แต่งตัวเรียบร้อยในชุดกึ่งลำลองนั้นดูมีเสน่ห์มาก

เขามีทั้งจุดที่ต่างจากฉันและจุดที่คล้ายกับฉัน ยิ่งคบกันนานเท่าไหร่ ก็ยิ่งรู้สึกว่า “เขาไม่มีข้อเสียเลย”

เขาไม่โดนเรดาร์ของฉันที่มักจะมองหาข้อเสียจับผิด นับว่าสุดยอดมาก

ฉันนึกถึงความรักในอดีตที่ชอบคิดมากจนต้องพลาดโอกาส

ไม่ต้องคิดมาก ค่อยๆ คบกันไปดีกว่า

ผ่านไปหลายครั้งแล้ว เราก็ไปดูหนังด้วยกัน

พอไปถึงเคาน์เตอร์จำหน่ายตั๋ว ก็ปรากฏคูปองวันเกิดขึ้นมาพร้อมกับตั๋ว

“วันเกิดเหรอคะ?!”

“จริงๆ แล้ววันเกิดผมคือสัปดาห์หน้า แต่เพิ่งคบกันไม่นาน เลยยังไม่บอก วันเกิด นึกไม่ถึงว่าจะได้บอกแบบนี้”

“ตั้งใจจะถามอยู่แล้วว่าวันเกิดเมื่อไหร่”

“วันเกิดคุณล่ะ?”

“ฉันเหรอ? ใช้แบบจันทรคติ ปีนี้เมื่อไหร่กันนะ”

เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูปฏิทิน แล้วตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้น

“เฮ้ย! ปีนี้วันเกิดเราตรงกัน!”

“จริงเหรอ?”

“จริงสิ ดูสิ แปลกดีเนอะ”

“บังเอิญแบบนี้ก็มีเหรอเนี่ย”

พอคบกันแบบนี้ ก็เริ่มมีความสามารถในการรับรู้สัญญาณได้ ไม่ว่าจะเป็น “สัมพันธ์นี้พังแน่” หรือ “อีกไม่นานก็จะสารภาพรัก”

ฉันมั่นใจได้เลยว่าครั้งนี้คือการสารภาพรักแน่นอน

หนึ่งสัปดาห์ต่อมา ในวันเกิด ฉันกับเขาตกลงว่าจะใช้เวลาอยู่กับครอบครัวของตัวเองก่อน แล้วค่อยมาเจอกันตอนเย็น

พระอาทิตย์กำลังจะตกดิน เขามาพาฉันกลับบ้าน แต่งตัวเป็นทางการ และถือช่อดอกไม้มาด้วย

“แล้วเราจะไปไหนกัน?”

“เป็นความลับ”

รถแล่นมาจอดที่ตึก 63 ในยอイド เขาจับมือฉันแล้วพาฉันขึ้นลิฟต์

ฉากที่ฉันเคยคิดไว้ในใจกำลังเกิดขึ้นตรงหน้า

ไม่น่าเชื่อว่าฉันจะได้ทานอาหารในร้านอาหารหรูบนตึกสูงที่มีวิวกลางคืนแบบนี้ในชีวิต

แค่ที่นี่ก็รู้สึกประทับใจและขอบคุณจนไม่รู้จะทำตัวยังไงแล้ว แต่เขายังเอาของขวัญเล็กๆ ที่มีประกายระยิบระยับมาให้หลังจากทานของหวานเสร็จ

“อยากจะให้แหวน แต่คิดว่าคงหนักใจ เลยเอาอันนี้มาแทน รับไว้หน่อยนะ”

มันคือการโกง! บัตรของขวัญสตาร์บัคส์ที่ฉันเลือกไว้ดูน่าอายไปเลย

น่าจะไปเดินดูของที่ห้างสรรพสินค้าก่อนก็ดี

“คบกับผมนะ?”

ฉันรู้สึกว่าฉากแบบนี้มักจะเกิดขึ้นในละครเรื่องต่างๆ แถมตอนนี้ก็กำลังเกิดขึ้นกับฉัน ฉันจะลังเลไปทำไมอีก

เขาบอกว่านี่คือโชคชะตา

ฉันเคยปฏิเสธที่จะไปเดทกับคนที่แม่แนะนำมาตลอด แต่คราวนี้ฉันลองดู

ฉันไปเดท และพบคนที่ใช่ พอได้เจอก็หายใจไม่ออกเลย

แต่พอรู้ว่าวันเกิดตรงกัน นี่มันโชคชะตาจริงๆ ไม่งั้นคงไม่มีคำอธิบาย

หัวใจเต้นแรง ไม่ถึงกับร้อนแรง แต่รู้สึกอบอุ่น มีความรู้สึกที่เรียกว่ารักอยู่เหมือนกัน

ในวันนั้นที่ฉันกลับบ้านพร้อมช่อดอกไม้ ครอบครัวของฉันก็ดีใจมากที่ลูกสาวคนเล็กจะได้แต่งงานซะที

“ปีหน้าคงจะมีข่าวดีใช่มั้ยครับแม่ยาย?”

พี่สาวกับพี่เขยตื่นเต้นกับเรื่องความรักของฉัน จนทำให้พ่อแม่ของฉันก็ตื่นเต้นไปด้วย

ฉัน...จะแต่งงานจริงๆ เหรอ?