โควิด-19

20 มกราคม 2020. เกาหลีใต้พบผู้ติดเชื้อไวรัสโคโรนาเป็นครั้งแรก

ตอนนั้นยังคิดว่าเป็นเรื่องไกลตัว และคิดว่าโซลคงไม่เป็นไร เลยติดตามข่าวอย่างใกล้ชิด

ช่วงเวลานั้น คนที่ฉันเจอเป็นคนที่สาม คือ นักบัญชีอายุมากกว่าฉัน 5 ปี

แม้ว่าจะไม่ใช่พนักงานบริษัทธรรมดา แต่เป็นผู้ชายที่ทำงานเป็นมืออาชีพ แต่ก็ต่างจากความปรารถนาของฉัน และ

เป็นครั้งแรกที่เราทั้งสองฝ่ายให้ feedback ว่า "พอใจ"

ฉันมีความหวัง และ ติดต่อกัน 4 ครั้ง แต่ปัญหาคือ ช่วงเวลาห่างกันมาก

นักบัญชีอยู่ในช่วงที่ยุ่งที่สุดของปี และ โควิด-19 กำลังแพร่ระบาดอย่างหนัก และ

ฉันก็ทำงานที่บริษัท โดย ต้องรับมือกับ โควิด-19 จึงยุ่ง ดังนั้นจึงคิดว่ามันเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้

ยิ่งกว่านั้น เวลาเจอกันก็เป็นแบบเดิม ๆ คือ ทานข้าว ดื่มกาแฟ ทานข้าว ดื่มกาแฟ

และ ส่งข้อความเล่าเรื่องราวประจำวันเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้กัน

อย่างไรก็ตาม ในวันวาเลนไทน์ ฉันก็ซื้อช็อกโกแลตเล็ก ๆ ให้เขา และ ทำทุกอย่างที่ควรทำ

แต่ เขาก็ไม่ได้แสดงออกอะไร นอกจาก จับมือ และ เวลาผ่านไป 2 เดือนครึ่ง

โควิด-19 เปลี่ยนทุกอย่างอย่างรวดเร็ว

เราต้องใส่หน้ากากอนามัยในที่สาธารณะ และ ใช้เจลล้างมือบ่อยกว่าครีมทามือ

การแสดงถูกยกเลิก เทศกาลดอกไม้ก็ถูกยกเลิก

ยิ่งเวลาผ่านไป ยิ่งรู้สึกว่า ไม่ว่าจะพูดคุยอะไรกับเขา สุดท้ายก็ลงเอยด้วย "เพราะ โควิด-19 เลยทำอะไรไม่ได้เลย"

ฉันเริ่มสงสัยว่า เขาอาจมองฉันเป็นแค่เพื่อนร่วมโต๊ะอาหาร หรือเปล่า

"ฉันก็ชอบคุณเหมือนกัน เลยเจอกัน" หรือ "คุณแม่รู้แล้วว่าเราคบกัน ใช่มั้ย?"

เขาทำตัวลุ่ม ๆ ดุ่ม ๆ พยายาม "ทรมาน" ฉัน อยู่ตลอด

หัวหน้าทีม matching บอกว่า ไม่ชอบที่ผู้ชายคนนี้ "ยืดเยื้อ" นานเกินไป และ บอกให้ฉัน "เคลียร์" ให้เร็ว

สุดท้าย กลางเดือน เมษายน ฉันก็ถามเขาตรง ๆ

"เรานี่เป็นอะไรกัน กันแน่?"

เขา "งง" กับคำถามที่คาดไม่ถึง เหมือน ฉัน ถาม 100 ชั่วโมง แล้ว ถาม เขา

ฉันไม่ได้ ชอบเขา มากจน กลัว ที่จะ จีบ เขา

เขาบอกว่า เขา "ดี" แต่ "ลังเล" เรื่อง หลาย ๆ อย่าง และ

เขาก็ "ไม่รู้" ว่า ฉัน จะ เครียด ขนาดนี้ และ ขอโทษ ที่ ทำให้ ฉัน ต้อง พูด แบบ นี้

เอ่อ ใครจะไป "คบกันแบบ " " 100 วัน กัน นะ

"เราไม่ได้ เจอกัน แบบ ธุรกิจ ที่ รู้สึก ชอบ กัน และ ไม่ได้ เจอกัน แบบ ที่ ถูก แนะนำ อย่าง เป็นทางการ

" คบกัน แบบ นี้ เกือบ 100 วัน นี่ มัน ไม่ ถูก ต้อง แล้ว ใช่มั้ย?"

ฉัน ถาม ว่า " ลังเล อะไร อยู่ " เขาก็บอก ว่า ยัง " ตอบ " ไม่ได้ ตอน นี้ และ จะ คิด แล้ว บอก

ฉัน " คาดหวัง " ไว้ แล้ว ว่า จะ ไม่ได้ คำ ตอบ แต่ พอ คุย ไป คุย มาก็ โมโห

สรุป คือ?

หลัง จาก นั้น เขาก็ " หาย " ไป

ไม่รู้ ว่า จะ โทษ โควิด-19 ดี หรือ จะ โทษ ผู้ชาย ที่ หนี ปัญหา