Huwelijksuitnodigingen van vrienden

Het opbouwen van een "single" carrière? Makkelijker dan je denkt.

Hard werken, af en toe een blind date, als het niet werkt ga je op allerlei hobby's.

Afvallen, je stijl veranderen. Als je twee of drie keer per jaar geen succes hebt, is het in een oogwenk een kaarsje meer op je verjaardagstaart.

"Jongens, ik heb een datum."

Het was december, winter, vlak voor de jaarwisseling.

Een vriendin die ik niet eens wist dat ze aan het daten was, kondigde plotseling aan dat ze een datum had geprikt voor haar huwelijk.

Ik was zo geschokt dat ik haar vroeg of ze zwanger was.

Ze zei dat ze na 100 dagen een aanzoek had gekregen.

"Huh? Ik heb ook een uitnodiging."

"Echt? Ik ga volgend jaar trouwen."

29 jaar. Alsof ze een afspraak hadden gemaakt, trouwden mijn vriendinnen met tussenpozen van een paar maanden.

Van de 8 zijn er nu nog maar 3 singles, inclusief mijzelf.

Ik zal wel rond mijn dertigste trouwen.

Het was vaag, maar ik twijfelde er geen moment aan.

De angst om achter te blijven, de nervositeit, de druk.

Maar ik wilde niet dat iemand zou weten dat ik die gevoelens had.

"Er is voor iedereen een schoenmaat", maar ik vond die uitdrukking vreselijk.

Is mijn schoenmaat in Seoul? In het buitenland? Is hij überhaupt geboren?

Als ik verliefde stelletjes op straat zag, werd ik jaloers. Al die mensen hebben een schoenmaat, waarom heb ik er dan geen?

Ik ben geen anti-huwelijksgezinde. Ik heb er nooit van gedroomd om een ​​cool leven alleen te leiden.

Ik wilde verliefd worden, daten en trouwen, en schattige kindjes krijgen.

Net zoals die enorme leugen dat je slanker wordt als je naar de universiteit gaat, was het een leugen dat je vanzelf gaat trouwen als je ouder wordt.

En ik zou nooit een bruidsboeket van mijn beste vriendin kunnen vangen.

Die plek was voor een andere vriendin die ook zou gaan trouwen.

De single dames in mijn omgeving die de veertig gepasseerd waren, huilden vaak van verdriet tijdens het drinken,

en de volgende dag waren ze weer alsof er niets gebeurd was. We troostten elkaar halfslachtig.

Mijn getrouwde vriendinnen zeiden dat ik snel een leuke man zou vinden.

Die winteravond, toen ik vier huwelijksuitnodigingen tegelijk kreeg, heb ik heel erg gehuild.

Ik kan niet altijd zo blijven hangen. Wat is er mis met mij? Ik heb gewoon nog geen soulmate gevonden.

Ik was ervan overtuigd dat ik op zijn minst het niveau had bereikt waarop iemand me niet zou hoeven te vragen wat ik deed.

Dus gooide ik mijn façade van ongeïnteresseerdheid weg en vroeg ik mensen om me te koppelen.

"Als je iemand kent, stel me dan aan hem voor."

De reacties waren goed. Iedereen deed zijn best om me te koppelen, wat er ook van kwam.