Wat is je ideale type?

Is 'ideaal type' niet de vraag die mannen en vrouwen elkaar het meest stellen als ze elkaar ontmoeten?

Ik vond die vraag altijd heel moeilijk.

Mijn ideale type veranderde steeds. In het begin dacht ik dat ik iemand wilde die langer was dan ik en netjes gekleed.

Ik ontmoette iemand die langer was dan ik en er netjes uitzag.

De derde keer dat we samen naar de bioscoop gingen, was er voor de film een reclame van een bekende luchtvaartmaatschappij.

Terwijl hij stil naar het scherm keek, mompelde hij zachtjes.

"Ik zal nooit in zo'n first class kunnen vliegen."

Ik kon mijn oren niet geloven.

Normaal gesproken denk je toch 'Het zou leuk zijn om er eens in te vliegen' of 'Ik moet er ooit een keer in vliegen'?

Ik liet het maar zo, maar het duurde niet lang voordat ik doorhad dat hij in alles negatief was.

"Ik zal zoiets nooit kunnen kopen."

"Dat is iets voor een volgend leven."

Als zoiets eenmaal in je hoofd is blijven hangen, blijft het je achtervolgen.

Ik ben gevoelig voor emotionele besmetting. Als iemand naast me negatief is, word ik zelf ook somber, maar als iemand positief is, word ik ook vrolijker.

Ik weigerde zijn verzoek om officieel een relatie te beginnen en corrigeerde mijn ideale type.

Ik wilde graag iemand die langer was dan ik, er netjes uitzag en positief was.

Was het de late herfst? Ik kreeg een blind date met een architect die een paar jaar ouder was dan ik.

Hij was niet knap, maar gewoon, en redelijk lang. Hij was netjes gekleed en lachte veel tijdens gesprekken.

We hadden een leuke tijd en gelukkig vroeg hij me of ik nog een keer met hem uit wilde.

Het probleem ontstond toen we onze jassen aantrokken om weg te gaan.

Ik had nog nooit een jas in die kleur gezien. Het was een mintgroene jas met knopen.

Die schokkende mintgroene jas met knopen bleef me de hele weg naar huis achtervolgen.

"Hoe was je blind date?"

"Het was prima. Hij zag er goed uit en was ook aardig. Maar..."

"Wat is er dan?"

"Uhm... hij droeg een mintgroene jas met knopen."

"Een mintgroene jas met knopen? Dragen mannen die kleur?"

"Geen idee, ik had die kleur nog nooit eerder gezien."

De algemene reactie van mijn collega's was dat mannen vaak niet goed in kleding zijn,

en dat je ze beetje bij beetje advies kunt geven, dus dat er helemaal geen probleem was.

Maar die man kwam de tweede en derde keer ook in dezelfde mintgroene jas met knopen opdagen.

Was dit de beruchte modeterrorist?

Iedereen zei dat ik me te druk maakte en dat ik mezelf moest proberen te beheersen. 'Je weet nooit wat er kan gebeuren, zo'n jas. Wat maakt het uit?'

Ik probeerde mezelf te kalmeren.

Onze vierde afspraak.

Hij kwam me ophalen bij mijn werk en mijn collega's zagen het gebeuren.

"Ik had gehoord dat je nogal moeilijk deed over die jas, maar ik was echt verbaasd toen ik hem zag."

"Man, ik kan het niet geloven. Om een vrouw te ontmoeten in Amsterdam die je leuk vindt, trek je zo'n jas aan... Dat vind ik te ver gaan."

Ik was opgelucht door hun reactie.

Klopt, ik was niet gek.

Ik wil graag iemand die langer is dan ik, positief is en goed met me kan praten, maar die gewoon normale kleren draagt.

Mijn ideale type werd steeds beter naarmate ik meer dates had.

Ik had gezegd dat ik geen rokers wilde, maar hij dronk te veel.

Ik had gezegd dat ik iemand wilde die niet rookte en niet dronk, maar toen kreeg ik iemand die alleen maar werkte.

Ik had gezegd dat ik iemand wilde die een hobby had, maar toen kreeg ik iemand die 'gewoon leefde'.

Toen ik zei dat ik geen zin had om te eten, zei hij: "Ik maakte me zorgen dat je pasta zou willen, want dat vind ik echt verschrikkelijk." en verdween.

Ik kreeg steeds berichten als 'goedemorgen, veel succes vandaag' of kreeg steeds onverwachte berichten.

Hoe kan iemand zo extreem zijn?

"Hé, een normale persoon is het moeilijkste om te vinden. Wist je dat niet?"

Mijn beste vriendin luisterde naar mijn ellendige verhalen over mijn blind dates en zei oprecht:

"Stel een onoverbrugbare grens vast. Als je dit niet wilt of dat niet wilt, houdt het nooit op."

Mijn uiteindelijke onoverbrugbare grens werd 'iemand die langer is dan ik, positief is en goed met me kan praten'.