<Welkom bij huwelijksbemiddelingsbureau> Is echt trouwen mogelijk? [16]

Het kwam door mijn eigen koppigheid

Zo hadden we nog een paar ontmoetingen en zonder succes alle afgesproken keren volgemaakt.

Was het gewoon commerciële tactiek, had ik pech, of waren mijn eisen te hoog?

Moest ik het na 7 maanden als een levensles beschouwen en ermee stoppen?

Maar de matchingmanager die ik alleen online had gesproken, vroeg om een persoonlijke ontmoeting.

Met allerlei gedachten bezocht ik het hoofdkantoor in Gangnam, dat er nog steeds netjes en rustig uitzag.

Het enige verschil was dat er temperatuurcontroles werden uitgevoerd en iedereen een mondkapje droeg.

Eerst kwam de adviseur langs om zijn spijt en medeleven uit te spreken over het feit dat ik geen partner had gevonden, en ging vervolgens weg.

Daarna verscheen de wat oudere matchingmanager.

“Het is leuk om u in het echt te ontmoeten, nadat ik u alleen op foto’s had gezien.”

Ze gaf meer de indruk van een tante dan van een oudere zus. Ze straalde een warme, maar tegelijk ook elitaire uitstraling uit.

Ze vond het heel jammer dat ik niet binnen de afgesproken keren een geschikte partner had gevonden, terwijl dat voor iemand als ik vanzelfsprekend zou moeten zijn.

Ze had een heel hoog succespercentage en voegde eraan toe dat ze er een beetje haar eigen trots in zag.

“Het kwam door mijn eigen koppigheid. Ik wil u koste wat kost aan een goede partner helpen.”

Ze bood aan om de prijs te verlagen en stelde voor om het een jaar lang met onbeperkt aantal introducties te proberen.

“Laten we het binnen een jaar afronden.”

Ik maakte me zorgen over of er nog betere partners zouden komen dan degenen die ik tot nu toe had ontmoet, en door deze twijfels

was het eigenlijk heel logisch dat ik me zorgen begon te maken over de resterende keren.

Moest ik het nog een keer proberen en me laten beetnemen, of moest ik het hierbij laten?

Door de vastberaden blik van de matchingmanager kreeg ik zelfs vertrouwen waar ik dat niet had verwacht.

Ik aarzelde niet en riep “Go” naar haar voorstel.

De reden was simpel: de coronapandemie duurde veel langer dan verwacht.

De maatregelen werden aangescherpt en de avondklok werd verlengd van 22.00 uur naar 21.00 uur.

Ik zag geen enkele mogelijkheid meer om mensen te ontmoeten.

Wat heb ik aan al dat geld als ik het niet kan gebruiken om dit soort dingen te doen?

Na het ondertekenen van het contract had ik een diepgaand gesprek met de matchingmanager, en ze vertelde me dat het belangrijk is om zoveel mogelijk vervolgafspraken te maken, of ik de ander nu leuk vind of niet.

De wereld van de huwelijksbemiddelingsbureaus is hard.

Vrouwen willen een man die niet veel ouder is, en mannen willen een jongere vrouw.

De meeste stellen denken aan kinderen, dus zelfs als een 40-jarige vrouw er goed uitziet, goed voor zichzelf zorgt en haar eicellen heeft ingevroren,

kan ze een 30-jarige vrouw niet verslaan. Dat is de realiteit van de huwelijksmarkt zoals die wordt gezien door huwelijksbemiddelingsbureaus.

Als je hebt besloten om gebruik te maken van een huwelijksbemiddelingsbureau en je twijfelt over welke dienst je moet kiezen,

dan raad ik je aan om voor een tijdelijke dienst te gaan. Dat zorgt voor minder mentale druk en minder stress.

“Ik ben benieuwd wie ik weer ga ontmoeten, het wordt spannend” en probeer het gewoon met een lichte instelling aan te pakken.

Het is zeker de moeite waard om te proberen als je je kunt aanpassen en je mentale instelling kunt bijsturen.

Maar je moet wel weten van jezelf wat voor soort persoon je leuk vindt en met welke persoonlijkheid je het goed kunt vinden.

Als je dat niet weet, raak je snel in de war en verspil je alleen maar tijd.

De MBTI-test, die een tijdje erg populair was, kan daarbij ook helpen.

Door je eigen persoonlijkheid en die van de ander te bekijken, kun je zien waar je elkaar begrijpt en kunt identificeren met elkaar.

Ben je klaar? Dan kun je er gewoon van genieten.

De jager

Een goede vriend vertelde me over een vreemde gewoonte die ik heb, namelijk mijn jagerinstinct.

Als iemand geen interesse in me toont, jaag ik ze achterna, probeer ik hun hart te veroveren en verlies ik de interesse zodra ik mijn doel heb bereikt.

Ik heb al vaker gehoord dat het een slechte gewoonte is die ik moet afleren.

Ik begon opnieuw met de matching, gemotiveerd door de inspanningen van de manager

en om ervoor te zorgen dat mijn tijd en geld niet voor niets waren, zette ik mijn jagerinstinct in.

Ik maakte oogcontact, lachte vriendelijk, luisterde aandachtig naar wat ze zeiden, reageerde enthousiast,

en vond hun sterke punten om ze te complimenteren. Dan was de helft van hun hart al roze gekleurd.

Was het omdat de druk weg was?

Het werkte perfect! In tegenstelling tot voorheen vroegen alle mensen die ik ontmoette om een vervolgafspraak.

Toen andere managers mij begonnen te vragen om hun leden aan mij voor te stellen,

danste de matchingmanager van geluk en zei dat ik snel een goede partner zou vinden.