Korona

20 Ocak 2020. Güney Kore'de ilk Korona virüsü vakası tespit edildi.

O zamanlar bu benimle alakasız bir şey gibi görünüyordu ve Seul'ün iyi olacağını düşünerek haberleri takip ediyordum.

Bu dönemde üçüncü randevum, benden 5 yaş büyük bir muhasebeciydi.

Beklentilerimin aksine, sıradan bir şirket çalışanı yerine, sürekli olarak uzman bir erkek çıkıyordu ama

İlk kez karşılıklı memnuniyet duygusu hissettirdiğini söyledim.

Belirli bir beklentiyle iletişim kurup 4 kere buluştuk, ancak sorun çok uzun sürmesiydi.

Muhasebeci yılın en yoğun zamanında, Korona virüsü de kontrol edilemez bir şekilde yayılıyordu ve

Ben de şirketin Korona ile mücadele etmesi nedeniyle işlerim yoğunlaşmıştı, o yüzden bunun yapılabilecek bir şey olmadığını düşünüyordum.

Üzerine bir de, buluştuğumuz zaman hep aynı şeyler oluyordu. Yemek yiyip kahve içiyoruz. Yemek yiyip kahve içiyoruz.

Mesajlaşarak günlük hayattan ufak tefek şeyleri anlatıyoruz.

Yine de Sevgililer Günü diye küçük bir çikolata alıp, söyleyebileceğim her şeyi söyledim ama..

O, herhangi bir ifade kullanmadan, iki buçuk ay boyunca elini bile tutmadı.

Korona her şeyi hızla değiştirdi.

Topluma açık yerlerde maske takmamız gerekiyordu ve el dezenfektanını el kremi kadar sık kullanıyorduk.

Konserler iptal edildi, çiçek festivalleri iptal edildi.

Zaman geçtikçe onunla hangi konuyu konuşursak konuşalım, "Korona yüzünden hiçbir şey yapamıyoruz" diye bitiyordu.

Birden, bu adam beni sadece yemek arkadaşı olarak mı görüyor diye düşünmeye başladım.

"Ben de seni seviyorum o yüzden buluşuyorum." ya da "Annem bizim buluştuğumuzu biliyor." gibi

Sıkıntılı bir şekilde davranıp umut ışığı veriyordu.

Eşleştirme yöneticisi, erkeğin çok fazla zaman kaybettiğini ve bir an önce işi bitirmesi gerektiğini söyledi.

Sonunda, Nisan ayının ortalarında bir gün, doğrudan sordum.

"Biz aslında neyin nesiyiz?"

O, hiç beklemediği bir soru sorulmuş gibi şaşırdı. 100 saat buluştuktan sonra soruyorum.

Seni çok sevdiğim için aceleci davranıp yanlış bir adım atmaktan korkuyorum değil,

İyi bir insan olduğunu biliyorum ama çeşitli nedenlerle tereddüt ediyor.

Bu kadar stres olacağını bilmiyordum, böyle bir konu açtığım için özür dilerim dedi.

Yahu.. ne olursa olsun, kim 100 gün flört eder?

"İş gereği tanışıp hoşlandığımız için buluşuyoruz, resmi olarak tanışıp buluşuyoruz.

100 güne yakın bir süre böyle devam etmesi biraz garip değil mi?"

Ne için tereddüt ettiğini sorunca, şu an için cevaplayamayacağını söyledi, düşünerek cevap vereceğini söyledi.

Cevap alamayacağımı düşünüyordum ama konuşurken sinirlendim.

Sonuç?

O günden sonra onunla iletişimim kesildi.

Korona'yı mı suçlamalıyım, yoksa olumsuz durumlarda kaçan adamı mı suçlamalıyım, bilmiyorum.