<Evlilik Danışmanlığına Hoş Geldiniz> Gerçekten Evlilik Mümkün mü? [13]

Koronavirüs

20 Ocak 2020. Güney Kore'de ilk koronavirüs vakası tespit edildi.

O zamanlar bu benimle ilgili bir şey değildi ve belki Seul'de sorun olmaz diye düşünerek haberleri takip ediyordum.

Bu dönemde üçüncü kez tanıştığım kişi 5 yaş büyük bir vergi uzmanıydi.

Dileğim dışında, sıradan bir şirket çalışanı değil, sürekli olarak uzman bir erkek profiliyle eşleşiyordum ama

İlk kez karşılıklı memnuniyet bildiriminde bulunduk.

Beklentiyle iletişim kurup 4 kez buluştuk ancak sorun, aralığın çok uzun olmasıydı.

Vergi uzmanı, yılın en yoğun döneminde ve koronavirüsün kontrolsüz bir şekilde yayıldığı bir zamanda,

ben de şirketin koronavirüse verdiği tepkiyle ilgili olarak çok yoğun olduğum için bunun kaçınılmaz olduğunu düşündüm.

Üstelik buluştukça aynı kalıplar tekrarlanıyordu. Yemek yiyip kahve içmek. Yemek yiyip kahve içmek.

Mesajlaşarak gün içindeki ufak tefek olayları paylaşıyorduk.

Yine de Sevgililer Günü'nde küçük bir çikolata hediye ederek yapabileceğim tüm ifadeleri kullandım ama...

O, hiçbir ifadede bulunmadan, elimi bir kere bile tutmadan iki buçuk ay geçti.

Koronavirüs her şeyi hızlı bir şekilde değiştirdi.

Kamu alanlarında maske takmak zorunda kaldık ve el dezenfektanını el kremi gibi kullanmaya başladık.

Konserler iptal edildi, çiçek festivalleri iptal edildi.

Zaman geçtikçe onunla ne konuşursam konuşayım, "Koronavirüs yüzünden hiçbir şey yapamıyoruz" sonucuna varıyordum.

Birden, bu adamın beni sadece yemek arkadaşı olarak görüp görmediğinden şüphelenmeye başladım.

“Ben de seni seviyorum o yüzden buluşuyorum.” ya da “Annem bizim buluştuğumuzu biliyor mu?” diyerek tereddüt eden

bir şekilde umut tacirliği yapıyordu.

Eşleştirme sorumlusu, erkeğin çok fazla zaman kaybettiğini ve ilişkiyi çabucak bitirmem gerektiğini söyledi.

Sonunda Nisan ortalarında bir gün, doğrudan sordum.

“Bizim aramızda ne var?”

Beklemediği bir soruya denk gelmiş gibi şaşırdı. 100 saatlik bir görüşmeden sonra sormadım ki.

Çok sevdiğim için aceleci davranıp yanlış bir hamle yapmaktan korktuğu için değil

iyi bir insan olduğunu biliyorum ama çeşitli sebeplerden dolayı tereddüt ettiğini belirterek

bu kadar stres yaşayacağımı tahmin etmediğini ve böyle bir konuyu gündeme getirdiğim için özür diledi.

Ya... Her ne kadar öyle olsa da kim 100 gün boyunca flört eder ki.

“İş için tanışıp hoşlandığımız için buluşmuyoruz, resmi olarak tanıştığımız insanlarız.

100 güne yakın böyle devam etmemiz doğru değil mi?”

Neden bu kadar tereddüt ettiğini sorduğumda, şu an için konuşmasının zor olduğunu ve düşüncelerini toparlayıp bana söyleyeceğini belirtti.

Cevap alamayacağımı tahmin ediyordum ama konuşurken sinirlendim.

Sonuç olarak?

O günden sonra iletişimimiz kesildi.

Koronavirüsü mü yoksa zorlandığında kaçan bir adamı mı suçlamalıyım bilmiyorum.