<ยินดีต้อนรับสู่บริษัทข้อมูลการแต่งงาน> การแต่งงานที่แท้จริงเป็นไปได้หรือไม่? [23]

ผู้หญิงสารภาพรักก่อนได้ไหมคะ?

“ผู้หญิงสารภาพรักก่อนได้ไหมคะ?”

ถ้ามีคนถามฉัน ฉันจะตอบว่า ไม่

เพราะตระหนักว่าผู้ชายมักจะสูญเสียความสนใจในผู้หญิงที่สารภาพรักกับเขาก่อน

ในกรณีที่ผู้ชายมีนิสัยขี้อายหรือไม่มีประสบการณ์เรื่องความรัก การสารภาพรักก่อนอาจเป็นสิ่งที่ดี

แต่กรณีแบบนั้นก็พบได้น้อยมาก

เมื่อมีความรัก ผู้ชายมักจะพึ่งพาฮอร์โมนในร่างกาย 2 ชนิดคือ ‘เทสโทสเตอโรน’ และ ‘โดพามีน’

‘เทสโทสเตอโรน’ จะเน้นย้ำถึงพฤติกรรมก้าวร้าว ในขณะที่ ‘โดพามีน’ จะหลั่งออกมาอย่างมากในสถานการณ์ที่ท้าทาย

ฮอร์โมนชนิดนี้ ดังนั้นผู้ชายจึงชอบการล่าและการเอาชนะตามธรรมชาติ

นั่นหมายความว่าผู้ชายที่มุ่งมั่นและปรารถนาที่จะพิชิตเป้าหมาย มักจะสูญเสียความสนใจในเป้าหมายที่ได้มาอย่างง่ายดาย เพราะความตึงเครียดลดลง

ซึ่งเป็นเรื่องสำคัญ ดังนั้นจึงไม่ควรทำให้รู้สึกว่าความรักดำเนินไปได้ง่ายเกินไป

ผู้คนเรียกสิ่งนี้ว่า <การเล่นตัว>

จากประสบการณ์ที่สั่งสมมานาน ฉันสัมผัสได้ถึงบรรยากาศที่ชัดเจนว่าเราต่างก็มีความรู้สึกดีๆ ให้กัน

แต่เขายังไม่สารภาพรักว่าอยากคบกัน

ฉันเคยอยู่ในช่วง ‘썸’ มาแล้ว 100 วัน ในชีวิตฉัน เรื่องแค่นี้ ฉันจะไม่ใจร้อน

“ที่สำคัญไม่ใช่ว่าต้องหล่อในสายตาคนอื่น แต่ต้องหล่อในสายตาเรา ต้องหล่อในสายตาฉัน!”

“ใช่เลยค่ะ”

“เวลาไปเดทกับแฟน อากาศร้อนก็จับมือกันเดินไป vs. เหงื่อออกขนาดนั้น เลิกจับมือเถอะ”

“ข้อ 1 ค่ะ”

“ข้อ 1 ดีกว่าค่ะ”

“นึกถึงตอนที่คุณเดินเข้ามาในร้านกาแฟวันแรกเลยค่ะ ฉันคิดในใจว่า ไม่ใช่แน่ๆ”

“ทำไมล่ะคะ?”

“เพราะสูง ผอมเพรียวมาก”

“ฮ่าๆๆ ผมแค่คิดว่า ‘ที่นั่งว่างเยอะจัง จะนั่งตรงไหนดีนะ’ เท่านั้นเองครับ”

“ที่นั่งว่างเยอะจริงๆ ค่ะ แต่ยังไงก็ตาม พอเจอคุณครั้งแรก ฉันก็ตกใจไปสองรอบ

ครั้งที่สองคือตอนที่คุณถอดหน้ากากออก แล้วเห็นว่าสวยมาก”

“ผมก็คิดว่าคุณดูดีตั้งแต่ตอนที่ทักทายกันแล้ว แล้วก็ถอดหน้ากากออก”

เราคุยกันอย่างสนุกสนานราวกับคู่รักที่กำลังมีความสุข และเวลาผ่านไปอีกหนึ่งสัปดาห์

ขณะที่เรากำลังใช้เวลาช่วงสุดสัปดาห์ตามแผนที่วางไว้ เขาก็ส่งข้อความมาว่า “ช่วงบ่ายวันนี้ว่างไหมครับ?”

ฉันดีใจมากที่คิดว่าคงไม่ได้เจอกันในสุดสัปดาห์นี้แล้ว แต่ฉันก็พยายามอดทนและประสานเวลากับเขา

“อืม... จริงๆ มีนัดอยู่ แต่ถ้า 6 โมงเย็นน่าจะว่างได้ คิดว่าสะดวกไหมครับ?”

“อ๋อ! ค่ะ 6 โมงเย็นได้เลยค่ะ”

เราจิบกาแฟไป คุยเรื่องตารางงานของแต่ละคนไป หัวเราะคิกคักกับเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ไป

แล้วจู่ๆ เขาก็เงียบไปไม่กี่วินาที แล้วก็สารภาพรักว่า “เราคบกันเป็นแฟนกันเถอะนะ”

ถึงแม้จะเป็นช่วงเวลาที่ฉันรอคอยมานาน แต่ฉันก็เผลอพูดออกไปโดยไม่รู้ตัวว่า...

“กะทันหันจังเลยนะคะ?”

โดยปกติแล้วมักจะสร้างบรรยากาศและจังหวะเวลาที่เหมาะสมก่อนจะสารภาพรัก

แต่คำถามนั้นออกมาในจังหวะที่ฉันคาดไม่ถึง เลยรู้สึกตกใจเล็กน้อย

เขาบอกว่าจริงๆ แล้วตั้งใจจะสารภาพรักพรุ่งนี้ แต่ตารางงานเสร็จเร็วกว่าที่คิด เลยอยากจะรีบสารภาพรัก

เขาบอกว่าอยากจะทำให้ทุกวันเป็นวันครบรอบ ไม่ใช่แค่จำวันครบรอบที่ตั้งใจไว้ แล้วเขาก็สารภาพรักอย่างจริงจัง

ฉันใช้เวลาสักครู่ในการคิดทบทวนคำตอบ

ถ้าตอบว่า “ได้ค่ะ” เลย มันก็ดูเร็วเกินไปหน่อย แต่ถ้าตอบว่า “ไม่รู้สิคะ” มันก็ดูไม่ดี เพราะตอนนี้ฉันรู้สึกดีใจมาก

“ฉันขอเวลาคิดทบทวนก่อนนะคะ ว่าจะนับวันแรกเป็นวันนี้หรือพรุ่งนี้ดี”

ความจริงแล้ว ฉันตอบตกลงทุกอย่าง แต่เขาคิดว่าฉันกำลังลังเลอยู่

ฉันกลับบ้าน อาบน้ำ แล้วนอนคว่ำหน้าอยู่บนเตียง แล้วตอบกลับไปหาเขา

“ฉันคิดเรื่องที่ถามเมื่อกี้แล้วค่ะ งั้นเราก็เริ่มเป็นแฟนกันตั้งแต่วันนี้เลยนะคะ”

“ครับ! แล้วทำไมถึงลังเลล่ะครับ?”

“ที่จริงไม่ได้ลังเลคำตอบหรอกค่ะ แต่ว่า... ฉันคาดไม่ถึงว่าคุณจะถามในจังหวะนั้นน่ะค่ะ..”

“อ๋อ! จังหวะมันยากจริงๆ ครับ”

“เข้าใจความรู้สึกนั้นเลยค่ะ ขอให้เราคบกันอย่างมีความสุขนะคะ”

“ครับ! ดีใจจังเลยครับ อีก 3 ปี 5 ปี 10 ปีข้างหน้า ผมก็ยังอยากคบกับคุณอยู่เหมือนเดิมนะครับ ปัจจุบันนี้ก็เช่นกัน!”

หลังจากที่เราได้พบกัน 27 วัน ในที่สุดเราก็ได้เป็นแฟนกัน

ภาพความทรงจำของการนัดพบและการแนะนำตัวมากมายผ่านเข้ามาในหัว ฉันนอนไม่หลับในคืนนั้นเพราะหัวใจเต้นแรง