Vrouwen zijn gevoelig voor de lente

Het moeilijkste aan het gebruik van een huwelijksbemiddelingsdienst was

of de andere persoon me echt leuk vond en niet wilde missen, of

dat ze dachten dat ik op leeftijd was en dat ik op dit moment goed genoeg was en gewoon geschikt voor het huwelijk.

Uiterlijk, geld, opleiding.

Iemand die duidelijk wist wat hij of zij wilde, had een eenvoudigere en duidelijke keuze voor het huwelijk.

Dat was voor mij niet zo duidelijk, en ik kon het romantische idee van trouwen met iemand van wie ik echt hield niet loslaten.

Daardoor vond ik het allemaal moeilijker.

De tijd ging voorbij en voordat ik het wist, was het jaar van mijn contract voorbij, en mijn teamleider zei dat ze het niet meer kon aanzien en

dat ze me graag bleef koppelen, met de voorwaarde dat ze een commissie kreeg bij een succesvol huwelijk, dus zodra er een bruiloftsuitnodiging was.

Ik had niets te verliezen, dus ik ging akkoord met het voorstel.

Op tv waren er overal programma's over daten, zoals <Ik ben een single>, <Getrouwd met een vreemdeling>, <Wie kiest wie>, <De hel van de singles>, enz.

Mensen raakten erdoor in vervoering, leefden mee en ervoeren een vicarious satisfaction en fantasie.

Ook in mijn directe omgeving was er een <윤남기-syndroom> in verband met <Getrouwd met een vreemdeling 2>,

en mensen klaagden dat ze nooit zo'n man zouden treffen.

De lente was altijd een mooie en opwindende tijd, maar de laatste paar jaar ben ik er wat somber van geworden.

Ben ik gevoelig voor de lente?

Het is zo dat vrouwen gevoelig zijn voor de lente en mannen voor de herfst, toch?

“Ik heb erover nagedacht waarom ik gevoelig ben voor de lente, en ik denk dat ik het ongeveer snap.

De lente is het begin van een nieuw seizoen, maar ik ben niet echt veranderd, en ik vraag me af of dat altijd zo zal blijven.

‘Ah, ik word gewoon ouder’, dat maakt me een beetje somber.”

“Zelfs als het prima is om voortdurend nieuwe mensen te ontmoeten, is het toch stressvol.

Mensen kunnen veranderen, maar de situaties en gesprekken zullen vergelijkbaar blijven, dus je zult ook moe worden.”

Mijn beste vriendin zei dat ik genoeg verhalen had om een boek te vullen over al mijn avonturen met alle mensen die ik heb ontmoet.

Ze troostte en bemoedigde me in mijn voortdurende zoektocht naar een partner.

En nu ben ik echt aan het schrijven.

In deze periode van geleidelijke vermoeidheid heb ik eindelijk de realiteit geaccepteerd, een realiteit die ik diep van binnen al lang wist maar niet wilde toegeven.

Ah, ik zal echt alleen moeten leven.